นวนิยายความหนาเกือบ 700 หน้า
เล่มแรกและเล่มเดียว
ที่ข้าพเจ้าปรารถนาจะอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ข้าพเจ้าอยากอ่านอีกรอบ อีกรอบ และอีกรอบ
(กรุณาอ่านว่า อีก-รอบ
หรือถ้าจะพูดให้ถูกก็คือ
กรุณาอย่าอ่าน อี-กรอบ)
ข้าพเจ้าอยากจดจำทุกโฆเซ่ อาร์คาดิโอ
อยากเข้าใจทุกออเรลิยาโน
อยากมองทุกอมารันตาให้ชัดๆ
อยากมีส่วนหนึ่งคาบเกี่ยวกับเรเมดิออส
โดยเฉพาะ
โดยเฉพาะ เรเมดิออสผู้เลอโฉม
แต่ข้าพเจ้าก็รู้ดี
ข้าพเจ้ารู้ดีว่า
ต่อให้ข้าพเจ้าอ่านทั้งเกือบ 700 หน้า อีกสัก 700 รอบ
ข้าพเจ้าก็ไม่คงไม่อาจจดจำ เข้าใจ มองชัดๆ หรือเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาได้โดยสมบูรณ์
เพราะนั่นเท่ากับว่า
ข้าพเจ้าอาจต้องแลกกับการกลายเป็นบุคคลคนหนึ่ง
ซึ่งเข้าใจความบิดเบี้ยวและโดดเดี่ยวของคนทั้งโลก
และนั่นย่อมหมายความว่า
ข้าพเจ้าต้องบ้าไปแล้ว
ข้าพเจ้าบ้าไปแล้ว
อย่างแน่นอน
แด่..รัฐบาล ทุกๆ รัฐบาล
และโฆเซ่ อาร์คาดิโอ ทุกๆ โฆเซ่ อาร์คาดิโอ
เหนือสิ่งอื่นใด
ขอสดุดี..อูร์ซูลา
สุดท้าย
นี่เป็นครั้งแรกเช่นกันที่ข้าพเจ้าเชื่อในคำว่า
"เขาว่ากันว่า"
"เขาว่ากันว่า.."
"เขาว่ากันว่า..นี่เป็นนวนิยายที่ได้รับการแซ่ซ้องสรรเสริญสูงสุดในยุคสมัยของเรา"
เขาว่ากันว่าเช่นนั้น
ข้าพเจ้าเชื่อที่เขาว่ากัน...เช่นนั้น
แพรวา บุตรี
15 พฤษภาคม 2556
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น