อีกหนึ่งเล่มของโน้ต
ที่ข้าพเจ้าได้ทักทาย
และก็เช่นเดิม
อ่านแล้วไม่หัวเราะ
ไม่พยักหน้าหงึกๆ
ไม่แอบเพ้อตาม
หรือไม่มีรอยยิ้มที่มุมปาก
ก็คงไม่ใช่การอ่าน
"โน้ต"
แต่กระนั้น
เล่มนี้ ไม่เหมือนเล่มอื่นๆ
และเป็นเล่มแรกที่ให้ความรู้สึกว่า
“โน้ตแมร่ง
ปากจัด (กว่าที่คิด) ชิหา”
ฮ่าๆๆ
เห็นเขาเป็นนักอำ นักขำ นักอารมณ์ดี
หยิบจับอะไรก็เป็นมุขเป็นเสียงหัวเราะ
แต่พอมาเปิดเปลือย
มาแก้ผ้าล่อนจ้อน
แหมมมมมม..
เบ้อเริ่มเชียว หุ หุ
สมแล้ว
ตามคำนำนั่นแหละ
เห็นกันจะจะ เห็นหมดเลย
แอร๊ยยย...
ข้าพเจ้าชอบ...มุมนี้
ความจริงแล้ว
ถามว่าบทความพวกนี้ เรื่องพวกนี้
ที่โน้ตเขียนไว้นานแล้ว
และเอากลับมาพิมพ์ซ้ำเรื่อยๆ
(และคาดว่าจะพิมพ์อีกเรื่อยๆ
ยันลูกยันหลานบวชกันทั้งหมดทั้งมวลนั่นแหละ)
เป็นเรื่องเก่า
เป็นเรื่องที่สามารถร่วมสมัยได้หรือไม่
มีหลายจุด
หลายการกระแนะแระแหน
ที่ข้าพเจ้าไม่เข้าใจเพราะเกิดไม่ทัน
หรือเกิดทันแต่ก็แบเบาะ
ตอนนั้นข้าพเจ้าอาจยังวิ่งแก้ผ้า
เล่นกับหมา ก่อปราสาททราย
หัดเขียน ก ไก่อยู่เลยก็เป็นได้
เมื่อมาอ่านเรื่องราวเหล่านั้น
ในช่วงวันและเวลานี้
ก็แน่นอนว่าต้องมีอาการไม่เก็ท
ไม่เข้าใจ ไม่มีอารมณ์ร่วมบ้างพอหอมปากหอมคอ
แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้คิดว่าการไม่เก็ทเหล่านั้น
จะเป็นอุปสรรคสำหรับการอ่านเพื่อเอาเรื่องและเอามันส์
จากหนังสือเล่มนี้แต่อย่างใด
เปรียบเหมือนการดูเดี่ยว1
เดี่ยว 2
เหตุการณ์ซึ่งผ่านมานานแล้ว
และเราไม่ได้อยู่เป็นผู้สังเกตหรือร่วมประสบการณ์
ที่โน้ตเอามาแซว
มาจิก มาหยิก มาแทะ มาขบเคี้ยว แล้วคายให้เรามากินต่อ เอิ่ม -*-
เราอาจไม่เข้าใจบ้าง
แต่ก็ยังสามารถหัวเราะขี้แตกขี้แตนได้อยู่ดี
(อุ๊บสส์ ขออภัย
ถ้อยคำไม่สุภาพ อิอิ)
เล่มนี้ก็เป็นเช่นนั้นแล
และจะว่าไปแล้ว
เรื่องราวไม่ร่วมสมัยเหล่านั้น
ก็ถือเป็นเพียงส่วนเล็กน้อยเมื่อเทียบกับเนื้อหาทั้งหมดทั้งมวลใน
115 หน้า (โดยประมาณ) นั้น
ส่วนใหญ่ๆ
เรื่องอื่นๆ อ่านตอนไหน
ก็ขำกันตอนนั้นได้อยู่ดี
กระนั้น
แม้เล่มนี้จะเรียกเสียงหัวเราะและรอยยิ้มได้
เหมือนทุกๆ
เล่มของโน้ต
แต่ก็แฝงความจริงจัง
ความเบื่อหน่าย
ความไม่พอใจ
ไม่เห็นด้วย
รวมถึงการแสดงออกซึ่งความอัดอั้นตันใจ
และความจริงที่ว่า
โลกนี้มันขี้เหร่และสังคมมันบูดเบี้ยว
มากเกินไปแล้ว
บุญรักษา
ด้วยรัก
แม้ไม่สนิท
แพรวา
บุตรี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น