ฉันดีใจที่มีเธอ

ดูคล้ายว่าจะนานมาแล้วที่เราได้รู้จักกัน

ทั้งที่เราเพิ่งพบกัน

อืม อย่างที่เธอบอกนั่นแหละ

แวบแรกที่เห็นฉัน

เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด

และไม่คิดเลยว่า มีอะไรในตัวฉันที่เธอไม่คุ้นชิน

มันน่าแปลก แปลกที่เราสนิทใจกันอย่างรวดเร็ว 



ขอบคุณ เธอ...ผู้เป็นดั่งสายน้ำของฉัน



สายน้ำกล้าหาญ

ผ่านเวลามาสักพัก

ฉันยังไม่อาจเอ่ยคำว่ารักกับเธอ

แต่อย่าเพิ่งน้อยใจ

อย่าเพิ่งหนีฉันไปไหนเลยนะ

ขอเวลาให้ฉัน

อย่างที่เธอเคยให้เสมอมา

ขอพื้นที่ให้ฉัน

อย่างที่เธอเคยให้เหมือนเมื่อผ่านมา




ฉันไม่ได้เอ่ยออกไป

แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ต้องการเธอ

เธออาจไม่รู้

ว่าเธอนั้น สำคัญกับฉันมากแค่ไหน

เธออาจไม่รู้

ว่าสิ่งที่เธอทำให้ฉัน มันชุบชีวิตหัวใจที่เกือบจะตายแล้วให้กลับมาเต้นได้อีกครั้ง

ยามเมื่อเธอบอกกับใครๆ อย่างมั่นใจว่าฉันคือคนรักของเธอ

กล้าพูดอย่างแน่วแน่ว่าจะแต่งงานกับฉัน

กล้าบอกกับใครๆ ว่านี่แหละคือผู้หญิงที่เธอจะรักตลอดไป

ฉันซึ้งใจทุกครั้งในความกล้าหาญของเธอ

สำหรับเธออาจเป็นความธรรมดา

แต่สำหรับฉัน

ฉันผู้ไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านั้น ทั้งที่โหยหามาตลอดเวลาหลายปี

ฉันผู้ไม่มีค่ามากพอสำหรับอีกคน 

ไม่มีค่ามากพอที่เขาจะเอ่ยคำๆ นั้นกับใครๆ

ฉันผู้เป็นเสมอสิ่งของบางอย่าง ที่เขาคนนั้นจะมีหรือไม่มีก็ได้

วันนี้ ฉันได้รับเกียรตินั้นจากเธอ

คิดดูสิ ว่าหัวใจดวงน้อยๆ นี้จะพองโตขนาดไหน

ความมั่นคงที่คนอย่างฉันต้องการ

หาได้หมายถึงทรัพย์สินเงินทอง

หาได้หมายถึงความมั่งมีสุขสบาย

หากแต่หมายถึงความมั่นคงทางใจ

มั่นคงว่า ผู้ชายคนหนึ่งจะรักและมีฉันเพียงคนเดียวตลอดไป


ไม่สำคัญหรอกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร

ขอแค่วันนี้ฉันมั่นใจ เธอมั่นใจ ก็เพียงพอ

ขอแค่วันนี้ ไม่สั่นไหว ไม่มีความเจ็บปวด

ไม่ต้องรู้สึกว่าเป็นเพียงของเล่นที่ใครบางคนซุกซ่อนไว้ในซอกหลืบก็เพียงพอ


ขอบคุณที่ให้เกียรติฉัน ทั้งในยามต่อหน้าและลับหลัง





สายน้ำกล้าหาญ

เธอคงไม่รู้ว่า

การดูแลเอาใจใส่ของเธอ

ทำให้ฉันรู้สึกสดชื่น รู้สึกลดความหนักหน่วงไปได้มากแค่ไหน

จากที่เคยเป็นผู้ดูแล กลายมาเป็นผู้ถูกดูแล

จากที่เคยต้องทนแบกรับความยุ่งยากในการติดต่อกับผู้คนต่างๆ เพียงลำพัง

เธอมาแบ่งเบาหน้าที่นั้นจากฉัน

เธออาจไม่รู้

เพียงเธอรินน้ำใส่แก้วให้ฉัน

เรียกเด็กเสิร์ฟเพื่อสั่งอาหารให้ฉัน

นั่นก็เป็นสิ่งที่ฉันตื้นตันไม่น้อยแล้ว

เพราะมันหมายความว่า

บทบาทการเป็นทาส ผู้ต้องคอยรับคำสั่ง คอยสนองความต้องการของใครบางคน

อย่างที่เคยเป็นมา

ได้ยุติลงแล้ว




สายน้ำกล้าหาญ

ขอบคุณจริงๆ นะ

ที่เข้ามาดูแลฉัน

ที่อดทนต่อความเศร้าหมองในดวงตาของฉัน

ฉันรู้ รู้ดีว่าเธอไม่ชอบอาการอย่างนั้นเลย

ทุกครั้งที่ฉันเผลอให้ความเศร้าออกมาเต้นระบำในดวงตา

เธอจะคอยสะกิดเตือน

ดึงฉันกลับมา

และย้ำกับฉันว่า ฝันร้ายที่ฉันเคยพบพาน ได้ผ่านไปแล้วจริงๆ




ฉันยังไม่เคยบอกรักเธอ

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันไม่มีความรักมอบแด่เธอ

เพียงบางสิ่ง เพียงมีบางสิ่ง

ขวางกั้นอยู่

แต่เชื่อเถอะนะ

สิ่งนั้น กำลังละลายลงอย่างช้าๆ แล้วล่ะ

ละลายเพราะความดีของเธอ

เพราะความอบอุ่นของเธอ

เพราะความมั่นคงแน่วแน่ต่อความรักของเธอ




สายน้ำกล้าหาญของฉัน

ฉันดีใจจริงๆ ที่มีเธอ

โอกาส

บางจังหวะของชีวิต

ดั่งว่าเรื่องราวที่กำลังเกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน

หรืออย่างน้อย ก็อยากให้มันเป็นแค่ความฝัน

แต่มักจะมีอะไรหลายๆ อย่างมาย้ำเตือนให้เราระลึกได้ว่า

นี่คือความจริง

และเรากำลังตื่น

กำลังมีชีวิตอยู่ในโลกแห่งความจริง

ไม่ได้วิ่งวนอยู่ในห้วงเวลาเพียงชั่วครู่

แววตาคู่นั้น

รอยยิ้ม 

เสียงหัวเราะ

จนแม้กระทั่งคำพูดสุดท้าย

ประโยคสุดท้าย

ที่บอกว่าฉันยังมีโอกาสกลับไป

แต่ก็เท่านั้นแหละ

เมื่อทุกอย่างถูกกำหนดไว้แล้ว

เมื่อเวลาไม่อาจย้อนคืน

เมื่อฉันได้ออกเดินมาไกลเกินกว่าจะกลับไปได้แล้ว

ฉันจึงทำได้เพียงปฏิเสธเธอ

ปฏิเสธทั้งน้ำตา

ฉันรอฟังถ้อยคำเหล่านั้นมาเนิ่นนาน

รอให้เหตุการณ์เช่นนั้นมีทีท่าว่าจะเกิดขึ้นมาตลอดเวลา

อดทนเพื่อผ่านพ้นความเจ็บปวด

เพื่อรอพบความสดใส

ฉันรอ 

และมันน่าเสียดายจริงๆ

ที่ฉันได้สิ่งที่ต้องการจากเธอ

ในวันที่ฉันไม่อาจรอได้อีกต่อไปแล้ว

มันเป็นความตื้อตึง อัดอั้น และเจ็บปวดแสนสาหัส

เวลาไม่เคยรอใครจริงๆ

โอกาสไม่ได้มาตามใจเรา

เมื่อโอกาสได้หมดสิ้นไปแล้ว

แม้เพียงกอดสุดท้าย

ก็ไม่อาจมี

แม้เพียงสัมผัสอ่อนโยนสุดท้าย

ก็ไม่อาจกระทำ

ฉันยังฝันถึงเธอ ยังมีเธออยู่ในความคิดแทบจะทุกเวลา

ฉันรู้ รู้ดีว่ามันเปล่าประโยชน์

แต่ฉันห้ามมันไม่ได้

หัวใจของฉันเป็นของเธอมาเนิ่นนาน

เป็นของเธอโดยสมบูรณ์

และยากเหลือเกินที่จะเอามันกลับมาคืน

จนถึงตอนนี้

ฉันมีเพียงภาพแห่งความสุขฉายซ้ำวนไปวนมา

สิ่งร้ายๆ ที่เราทั้งคู่ผ่านพบ 

ไม่มีพื้นที่และอิทธิพลอีกต่อไป

ฉันดีใจที่มันเป็นอย่างนั้น

แม้มันจะยิ่งทำให้น้ำตาของฉันไหลง่ายขึ้นก็ตาม

My heart will go on...

สิ่งที่ทำได้ ก็มีเพียงทำหน้าที่ในปัจจุบันให้ดีที่สุด

เดินบนเส้นทางที่ฉันเลือกให้คุ้มค่าที่สุด

ใช้ทุกนาทีให้เกิดประโยชน์สูงสุด

ปฏิบัติต่อคนที่อยู่เคียงข้างให้อ่อนโยนที่สุด

บทเรียนราคาแพง 

ฉันจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

ด้วยรัก

20 มิถุนายน 2557