ฮาวทูที่เล่าจากความเป็นตัวเอง
เรื่องเล่าเล็กๆ
น้อยๆ บางเรื่อง
ทำให้รู้สึกดี
และเหมือนจะได้อะไร
ทว่า
น่าเบื่อและยิ่งอ่านยิ่งงง
งงว่า
หนังสือนี้น่ะหรือ
ขึ้นชื่อว่าขายดี
เริ่มด้วยการเล่าประวัติของตัวเอง
ประสบการณ์เฉียดตายที่ทำให้ตระหนักว่าชีวิตนี้มันสั้นนัก
การวางแผนทางการเงิน
และกลยุทธ์ที่คิดว่าเหนือผู้อื่น
ทฤษฎีการจัดการการเงิน
ที่คนอื่นเขารู้กันมาเป็นชาติแล้ว
ประสบการณ์การว่างงาน
แล้วรู้สึกหมดคุณค่าในตัวเอง
บลา
บลา บลา
มีคุณสมบัติของการเป็น
Best
Seller อยู่บ้าง
ตรงโปรยปก
(แม้ถ้อยคำจะเฉิ่มเชย
และดาษดื่น
แต่ก็เป็นประโยคที่สามารถดึงดูดผู้คนได้อยู่เสมอ)
“อ่านหนังสือเล่มนี้
แล้วชีวิตของคุณ
จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป!”
ทว่า
คงมิอาจเป็น Best
Seller ได้เลย
หากมิได้จัดพิมพ์ภายใต้หลังคาบ้าน
a
book
เหมาะกับเด็กเนิร์ด
(แน่สิ
ก็เขียนโดยเด็กเนิร์ดนี่นา)
และพวกโลกสวย
(แบบเดียวกับผู้เขียนนั่นแหละ)
คู่ควรแล้วกับ
a
book a day
ป.ป.ล.
อย่างไรก็ตาม
ข้าพเจ้าก็มิได้มีเจตนาจะตำหนิติเตียนผู้เขียน
ข้าพเจ้าย่อมสมควรเคารพในตัวตนและความคิดของผู้อื่น
คนเรามีความแตกต่าง
เป็นที่รู้กันโดยทั่วไป
ทั้งข้าพเจ้ายังมิได้มีเจตนาทำตัวขวางโลกต่ออุดมคติโลกสวยสักเท่าไหร่
การทำเช่นนั้น ดูจะเป็นการเสียเวลาและไร้สาระ
หากแต่ข้าพเจ้าต้องเขียนดังความปรากฏข้างต้น
เนื่องจากได้อ่านแล้ว (จนจบ)
และต้องนับหนังสือเล่มนี้
เป็นหนึ่งในประสบการณ์ทางตัวอักษรที่ได้พบเจอมา
อีกทั้งต้องซื่อสัตย์ต่อความคิด และความรู้สึกของตัวเอง
เมื่อไม่ได้อะไร เมื่อสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องเก่าๆ
ที่ใครๆ (ทั่วไป) ก็ควรรู้
จึงยากนัก ที่จะหาจุดใดมาโอนอ่อนผ่อนปรน
มายกยอได้
อีกทั้ง
ก็ต้องนับว่าหนังสือเล่มนี้ได้ทำคุณประโยชน์อยู่บ้าง
เพราะเปรียบได้กับการเป็นครูอนุบาลหรือครูประถม
แม้จะต้องพูดต้องสอนแต่เรื่องซ้ำๆ
แต่นักเรียนก็จะเปลี่ยน จะเลื่อนชั้นขึ้นมาใหม่ทุกปี
ดังนั้น นักเรียน หรือเด็กเล็กๆ
ที่ได้ฟังครูเหล่านี้เล่าเรื่องอันใด
ก็ย่อมตื่นเต้น
ย่อมคิดว่าคุณครูเก่ง
ย่อมคิดว่าเรื่องเหล่านั้นเป็นเรื่องใหม่
แน่นอน มันใหม่สำหรับคนไม่เคยรู้
ใหม่สำหรับคนไม่เคยเรียน
ใหม่สำหรับคนไม่เคยโต
(อันนี้ คนรักเปรียบเทียบให้ฟัง
หลังจากข้าพเจ้าพร่ำบ่นว่าเสียดานเงินนักหนา
เขาจึงปลอบโยนข้าพเจ้า ด้วยแง่ดีอีกส่วนหนึ่งเท่าที่หนังสือนี้จะมีอยู่
ความจริง คนรักของข้าพเจ้า ก็แอบโลกสวยอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
โลกสวยอย่างร้ายกาจเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ)
ป.ล. เสียดายเงิน
และโปรยปกไม่เป็นความจริง
ป.ป.ล.
อย่างไรก็ตาม
ข้าพเจ้าก็มิได้มีเจตนาจะตำหนิติเตียนผู้เขียน
ข้าพเจ้าย่อมสมควรเคารพในตัวตนและความคิดของผู้อื่น
คนเรามีความแตกต่าง
เป็นที่รู้กันโดยทั่วไป
ทั้งข้าพเจ้ายังมิได้มีเจตนาทำตัวขวางโลกต่ออุดมคติโลกสวยสักเท่าไหร่
การทำเช่นนั้น ดูจะเป็นการเสียเวลาและไร้สาระ
หากแต่ข้าพเจ้าต้องเขียนดังความปรากฏข้างต้น
เนื่องจากได้อ่านแล้ว (จนจบ)
และต้องนับหนังสือเล่มนี้
เป็นหนึ่งในประสบการณ์ทางตัวอักษรที่ได้พบเจอมา
อีกทั้งต้องซื่อสัตย์ต่อความคิด และความรู้สึกของตัวเอง
เมื่อไม่ได้อะไร เมื่อสิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องเก่าๆ
ที่ใครๆ (ทั่วไป) ก็ควรรู้
จึงยากนัก ที่จะหาจุดใดมาโอนอ่อนผ่อนปรน
มายกยอได้
อีกทั้ง
ก็ต้องนับว่าหนังสือเล่มนี้ได้ทำคุณประโยชน์อยู่บ้าง
เพราะเปรียบได้กับการเป็นครูอนุบาลหรือครูประถม
แม้จะต้องพูดต้องสอนแต่เรื่องซ้ำๆ
แต่นักเรียนก็จะเปลี่ยน จะเลื่อนชั้นขึ้นมาใหม่ทุกปี
ดังนั้น นักเรียน หรือเด็กเล็กๆ
ที่ได้ฟังครูเหล่านี้เล่าเรื่องอันใด
ก็ย่อมตื่นเต้น
ย่อมคิดว่าคุณครูเก่ง
ย่อมคิดว่าเรื่องเหล่านั้นเป็นเรื่องใหม่
แน่นอน มันใหม่สำหรับคนไม่เคยรู้
ใหม่สำหรับคนไม่เคยเรียน
ใหม่สำหรับคนไม่เคยโต
(อันนี้ คนรักเปรียบเทียบให้ฟัง
หลังจากข้าพเจ้าพร่ำบ่นว่าเสียดานเงินนักหนา
เขาจึงปลอบโยนข้าพเจ้า ด้วยแง่ดีอีกส่วนหนึ่งเท่าที่หนังสือนี้จะมีอยู่
ความจริง คนรักของข้าพเจ้า ก็แอบโลกสวยอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
โลกสวยอย่างร้ายกาจเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น