เล่มนี้...อ่านเมื่อช่วงวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมา (2557)
อ่านเพราะคนรักซื้อ เขาบอกว่าซื้อให้แพรวา
และยังกระซิบบอกในเฟสบุ๊คด้วยว่า...
หนังสือเล่มนี้ แค่ชื่อก็โรแมนติกแล้ว
แต่ไม่ได้หมายความว่า
เธอกับฉันบนหน้าปก จะหมายถึงรักแบบหนุ่มสาวแต่เพียงถ่ายเดียว
หากหมายถึงใครก็ได้ ที่มีตัวหนังสือเป็นกามเทพ
เป็นสิ่งรั้งความสัมพันธ์
เป็นสะพานให้รู้จักหัวใจของกันและกัน
เห็นชื่อหนังสือ แวบแรกนึกถึงหนังสือ
"เราพบกันเพราะหนังสือ" ของบินหลา สันกาลาคีรี
หนังสือนี่เป็นความพิเศษจริงๆ
เรื่องราวของเล่มนี้ เป็นการนำเอาส่วนหนึ่งของหนังสือที่ประทับในความคิดและความทรงจำ
ของผู้เขียน คือ คุณปราย พันแสง
มาผ่านกระบวนผสานเข้ากับประสบการณ์ส่วนตัว
ใส่ความคิดเห็น ใส่ข้อมูลเพิ่มเติมที่ผู้เขียนเคยรู้เคยเห็นเคยอ่านมา
ข้าพเจ้าชอบ
เพราะเหมือนได้ฟังใครสักคน
เล่าว่าหนังสือเล่มไหนดีหรือไม่ดีอย่างไร
และได้รู้จักหนังสือเล่มอื่น หมายถึงประเภทอื่นๆ
ที่ปกติแล้ว ข้าพเจ้าอาจไม่หยิบมันขึ้นมาอยู่ในสายตาอย่างชัดเจนนัก
อาทิ หนังสือภาพ
ใน "ฉันรักเธอ เพราะเธอรักหนังสือ"
คุณปรายพูดถึงหนังสือซึ่งใช้ภาพเป็นสื่อกลางเพื่อถ่ายทอดมุมมองหรือความคิดของนักเขียน
หลายเล่ม
แต่ละเล่ม คุณปรายเขียนไว้ซะจนข้าพเจ้าอยากหามาอ่านบัดเดี๋ยวนั้น
บางเล่มเคยเห็นมาแล้ว
แต่ไม่สนใจ
บางเล่ม ยังไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จัก
และอยากรู้จักในที่สุด
ในบรรดาเรื่องราวทั้งหมด
ข้าพเจ้าชอบ "ปัญหาขี้หมูราขี้หมาแห้ง ของนัก (อยาก) เขียนหนุ่ม"
แน่นอน เชื่อว่าใครหลายคนก็ต้องชอบตอนนี้
โดยเฉพาะคนที่อยากเป็นนักเขียน
หรือกระทั่งคนที่เป็นนักเขียน
เขียนงานเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องอยู่แล้ว
บทสนทนาระหว่างเฮมิ่งเวย์กับแมสโตร ชายผู้ปรารถนาอยากเป็นนักเขียน
ซึ่งอุตส่าห์ลงทุนมาใช้ชีวิตตามติดไอดอลของตัวเองเพื่อจะได้ศึกษาเทคนิคการเขียนต่างๆ
แต่จนแล้วจนรอด ก็เขียนไม่ได้ เขียนไม่ดีสักที
ทั้งที่ชีวิตเขาผ่านเรื่องราวมามากมาย
คือ มีวัตถุดิบที่จะมารับใช้งานเขียนเยอะแยะเต็มไปหมด
แต่ไม่อาจสื่อสารหรือเรียบเรียงมันออกมาให้น่าอ่านได้
เฮมิ่งเวย์บอกว่า
สิ่งที่แมสโตรขาดก็คือ
พรสวรรค์
อืม...ข้าพเจ้าขาด (ด้วย) หรือเปล่าหว่า ฮ่าๆๆ
ป.ล. ชื่อหนังสือตรงกับชีวิตจริงมาก
และคิดว่าคงไม่ใช่เฉพาะคู่ของข้าพเจ้าเท่านั้น
คู่รักหลายคู่ รู้จักและรักกัน เพราะหนังสือนำพา ^^
คนบางคนกล่าวไว้ลอยๆ ว่า บนฟากฟ้าสักแห่งว่า
"ข้าพเจ้าเพิ่งรู้ตัวว่า ไม่อาจใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ไม่อ่านวรรณกรรมได้"
ข้าพเจ้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง
ทิ้งท้ายไว้เป็นความทรงจำดีๆ สักเล็กน้อย :)
ด้วยรัก
แพรวา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น