วันนี้ พ่อโทมาแต่เช้า
"สุขสันต์วันเกิดลูกสาว"
น้องก็บอกเหมือนกัน
"Happy Birth Day ค๊าบ"
ความจริง พ่อโทมาตั้งแต้ต้นเดือน
แฮปกันล่วงหน้าเสียยาวนาน
กลัวโดนแย่งที่หนึ่งกระมัง
แต่นั่น ก็เป็นกำลังใจ
ที่ยอดเยี่ยม ในยามอ่อนแอ
ช่วงนี้ หลายสิ่งหลายอย่างเข้ามากระทบจิตใจ
ทั้งร่างกายก็ไม่แข็งแรง
แต่ก็เอาเถอะ ไม่ถึงตาย ก็สุู้กันไป
เดือนนี้ ทำบุญเยอะมาก ก็ช่วงกฐิน
อีกทั้งน้ำท่วม
ทำบุญจนกรอบ ตั้งแต่กลางเดือน
แต่ก็รู้สึกดี
ไม่ใช่ดีที่ไม่มีกิน
ดีที่ได้แบ่งคนอื่นกินบ้าง
คนอื่นเค้าลำบากกว่าเรา
ก็ช่วยๆกันไป
ไม่ได้ตั้งใจเอาบุญ
ตั้งใจช่วยคนให้พ้นทุกข์เสียมากกว่า
เอาบุญ ค่อยไปเอาอย่างอื่น
ที่ถูกที่ควร
วันนี้ มาออฟฟิศ
คนแฮปปี้เบิร์ดเดย์ตั้งแต่เช้า
และทั้งวัน
ไม่ค่อยได้งาน
เพราะมัวแต่ตอบเมลที่ส่งมาอวยพร
แล้วก็สนทนากันยาวไปด้วยเรื่องอื่นที่มีความสนใจร่วมกัน
หลายคน
หลายเมล
หลายเนื้อหา
แต่ก็ต้องขอบคุณ
ที่มีคนใส่ใจ
ไม่นึกว่าจะเยอะขนาดนี้
ทั้งที่วันเกิดของเค้าผ่านไป
ฉันก็ไม่ได้แฮปเค้าด้วยซ้ำ
ถือเป็นอีกวัน
ที่มีความสุข เมื่ออยู่ที่ทำงาน
ความจริง ฉันแทบไม่ได้สนใจ
เผลอๆบางปี ลืมไปเลยว่า
...เอ้า 13 ตุลาแล้วหรอ
เพราะโดยตัวมันเอง
13 ตุลา ไม่ได้สำคัญอะไร
แต่มันเป็นวันพิเศษกว่าวันอื่นขึ้นมาได้
ก็เพราะมีคนอื่น ทำให้ฉันรุสึกว่ามันพิเศษ
จะเป็นเช่นนั้นทุกปี
บางปี พิเศษจนรุสึกผิด
กับบางคน
ที่อวยพรให้ฉันทุกปี
แต่ไม่มีสักปี ที่ฉันจำวันเกิดเค้าได้
รุสึกผิดมันทุกปี แต่ก็ลืมมันทุกปี
นิสัยแย่ๆ ที่แก้ไม่หาย
ถึงอย่างไร ฉันก็ไม่ลืมหรอกนะ
ว่าใครจำวันเกิดฉันได้บ้าง
ใครที่ยืนมองฉันอยู่ห่างๆ
และเข้ามาใกล้เมื่อโอกาสอันเหมาะสมมาเยือน
ความจริง คนเหล่านั้น ก็หน้าเดิมๆ
มักเป็นคนที่พร้อมจะเข้ามา
เมื่อฉันมีปัญหา
หรือต้องการความช่วยเหลือ
มักเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างห่างๆ
ส่วนเปงห่วงด้วยไหม
อันนี้ก็ไม่ทราบ
แต่ก็ขอบคุณ
สำหรับความรุสึกดีๆ และการไม่ทอดทิ้ง
บางคน มาเป็นเวลาประจำเสมอ
คนที่จองเป็นคนแรก ก็มักเป็นคนแรก
คนที่จะจองเป็นคนสุดท้าย
ก็มักมาเป็นคนสุดท้าย
ไม่รุทำไม
มีหลายคน แย่งกันอยู่ตำแหน่งนี้
บางคน แข่งขันสูง ถึงขนาดล่วงหน้ามาเป็นสัปดาห์
บางคน ล่วงหน้ามาเป็นหลายวัน
ฉันก็อดขำไม่ได้
อารายจะขนาดนั้น
ของขวัญ
ไม่เคยคาดหวัง
ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
แต่ส่วนใหญ่จะได้
ไม่ใครก็ใคร
มีปีหนึ่ง ได้กินเค้ก 2 ก้อน
ดีที่เป็นเค้กไอติม กับเค้กปอนด์
ถ้ามาเป็นเค้กไอติมทั้งคู่
เอิ่มมมม...
อิ่มหนำสำราญกันไป
ช็อกโกแลตล้วนๆ
แต่น้ำหนักก็ไม่ขึ้นอยู่ดี
ปีนี้ กินเค้กไอติมไปแล้วหนึ่งก้อน
อิ่ม อร่อยดี
ขอบคุณพี่ๆและเพื่อนๆที่ทำงาน
ตอนแรก มีโปรแกรมกับคนรัก ว่าจะไปทะเล
ปรากฏว่าน้ำท่วม
โปรแกรมเลยล่มไปโดยปริยาย
ตอนนี้คิดโปรแกรมใหม่
อยากไปช่วยน้ำท่วม
กำลังดูข้อมูลจากพี่คนหนึ่งที่ส่งลิ้งค์มาให้
และกำลังคิดว่า ถ้าชวนคนรักไป
เค้าจะไปไหม
ปริ่มๆว่าอาจจะไม่ไป
(นี่ยังไม่ได้ชวน แค่เดาเอา)
วันเกิดปีนี้
ปวดหัวแต่เช้า
กินยาเม็ดแรกไม่หาย
ต้องกินตัวที่แรงขึ้น
ค่อยยังชั่ว
ได้การ์ดจากหัวหน้าที่น่ารักทั้งสอง
คนหนึ่งอวยพรขอให้แข็งแรงด้วย
ขอบคุณค่ะ หนูก็หวังว่าอย่างนั้น
ในการ์ดบอกอีกว่า
ของขวัญจะตามมาทีหลัง
อาจมาช้าหน่อย หวังว่าคงจะชอบ
ขอบคุณค่ะ
นั่งเปิดเมลเรื่อยๆ
ข้อความมาเรื่อยๆ
ตามประสา social network
บางคนก็ตั้งใจอวยพรจริงๆ
บางคนก็อวยไปงั้น
ตามกระแส social
แต่จะยังไง
ก็ขอบคุณ
อย่างน้อยก็อุส่าพิมพ์
บางคน
ทำให้หวนคิดถึงวันเก่าๆ
แต่มันก็แค่วันเก่าๆ
เท่านั้น
และทำให้ระลึกได้ว่า
สมัยมีโอกาส ทำไมไม่ทำ
แต่ก็นะ ขอบคุณอยู่ดี
ความตั้งใจที่เค้าทำให้
เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ
วันนี้ คิดถึงพ่อกับแม่มากที่สุด
ขอบคุณท่าน
ความจริง อยากกลับบ้าน
อยากฉลองกับพ่อแม่
คิดถึง
รัก
พ่อ แม่ น้องต้อน
ตา ยาย น้าหล้า ย่า ป้ามล ลุงโจ อาเปิ้ล
พี่อาร์ตี้
นุ่ม นิค แตงโม
เติ้ล
พี่กิต พี่เอฟ พี่แอน พี่ก้อง พี่กุ้ง อ โจ้ อ ต่าย
เบีย ทัน โจ๊ก แอน จ๊ะ พลอย
พี่เอ พี่กั๊ด พัดชา พี่เปิ้ล พี่เจี๊ยบ
พี่กบ พี่เป้ มุ้งมิ้ง พี่แอ๊บ
ฯลฯ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น