ต่อมสำนึกผิดถูก
ทำผิด
ยอมรับ
เราไม่ผิด?
ทุกคน
บางคน
หลายคน
ข้ออ้าง
แก้ตัว
ปกป้องตนเอง
แท้แล้ว..เป็นเช่นนั้นจริงหรือ?
คนประพฤติตนไม่ดี
แม้ไม่เดือดร้อนใคร
ก็ยังถูกตัดสินจากสังคม
และเป็นที่รังเกียจ
นับประสาอะไร
กับการเบียดเบียนผู้อื่น
ด้วยความคิดและนิสัยแย่ๆของตน
จะไม่มีใครมอง..ว่าน่ารังเกียจ
ความรัก
ความชัง
แยกจากกันได้หรือไม่
หากว่ามันมารวมอยู่ในคนเดียวกัน
รักก็คือรัก
ยังคงรัก
คงเหมือนสมัยเด็กๆ
ที่เพื่อนโกรธกัน ไม่คุยกัน เดินหนีกัน
เพราะอีกฝ่ายทำไม่ดี ทำตัวไม่เข้าท่า
แม้จะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตัวเอง
แต่ตอนนี้
โตขึ้น
พฤติกรรมเปลี่ยนไปบ้าง
ไม่ได้ไม่พูด ไม่เดินหนี และยังคงรัก
บางครั้ง
ก็เป็นเพียงอาการหูตาถูกขัด
ด้วยหลายๆสิ่งที่ไม่เหมาะสม
เกิดขึ้นจากใคร
วิพากษ์วิจารณ์
ตัดสิน
ทำได้เพียงแค่ในมุมที่สัมผัสเท่านั้น
ยังมีอีกหลายมุม หลายด้าน ของเขาคนนั้น
อาจเข้าท่า และเป็นคนดี
แต่อย่างไรก็ตาม
ส่วนดีหอมฟุ้ง ส่วนชั่วก็เน่าเหม็น
เช่นเดิม
ขี้บ่น
ตำหนิผู้อื่น
นินทากาเล
ไม่สมควร
เปลี่ยนจากนินทา มาเป็นตักเตือน
ซึ่งๆหน้า
กาล
เหตุผล
อ้างเอา
ทำได้จริง..ไม่จริง
ผู้อื่นทำผิด ทำแย่
ตำหนิติเตียน
ตนเองเผลอทำ
มีเหตุผลเสมอ
ไม่เหมือนกัน
มันแตกต่าง
เช่นนี้
ไม่เข้าท่า อีกเช่นกัน
ยอมรับ
ตัวตน
เลือกแล้ว รักแล้ว
ความรู้สึกไม่จืดจาง
แต่รัก
ไม่ได้ทำให้ต่อมสำนึก
พิการ หรือชำรุดเสียหาย
มันยังใช้ได้..
เหมือนเดิม
สิ่งเดียวที่เยียวยา
คือเวลา
ให้เวลาเป็นเช่นสายน้ำ
ที่ชะล้างความขุ่นมัว
แล้วสักวัน
จะกลับมาสดใสอีกครั้ง
รอวันนั้น
รัก
เหมือนเดิม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น