วันนี้ งานยุ่งมาก
แต่ถึงแม้วานจะยุ่งมาก ๆ
ในความคิด ก็ยังมีเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับงานเข้ามาวนเวียนได้อยู่
น่าแปลก
แต่เมื่อมาทบทวนดูอีกที
ก็คงไม่แปลกอะไร
ถ้าเรื่องที่วนเวียน เป็นเรื่องสำคัญ
หรือเกี่ยวกับคนสำคัญ
ฉันเคยพูดอยู่เสมอ ๆ
ว่าคนสำคัญในชีวิตฉัน มีแค่ไม่กี่คน
ให้ไล่ชื่อเรียงนาม
ก็เพียงแค่นิ้วมือ น่าจะเพียงพอ
แต่ถึงอย่างนั้น
มันน่าเจ็บใจ และสมเพชตัวเอง
ที่ไม่อาจดูแลคนสำคัญเหล่านั้นได้
ทั้ง ๆ ที่ก็มีไม่กี่คน
ความจริง ชีวิตเรา ต้องเลือกอยู่ตลอดเวลา
เหมือนที่วรากรณ์ สามโกเศศกล่าวว่า
"โลกนี้ไม่มีอะไรฟรี"
เมื่อเราเลือกอย่างหนึ่ง
ต้องมีอีกสิ่งหนึ่งที่เราสูญเสียเสมอ
ในทางเศรษฐศาสตร์เห็นเค้าเรียกกันว่า
"ค่าเสียโอกาส"
เมื่อฉันเลือกที่ให้เวลากับใคร
หรือดูแลใคร
ก็หมายความว่า เวลาที่ฉันอาจจะให้หรือควรให้
อีกคนหนึ่ง
ก็ต้องลดลงหรือขาดหายไป
และบางครั้งมันก็เจ็บปวด
เมื่อเห็นว่าเรา..บกพร่องต่อหน้าที่แค่ไหน
ใช้คำว่า "หน้าที่" ก็เพราะมันเป็นหน้าที่
ยามเมื่อเรารักใคร
หน้าที่ของเราก็คือดูแลเขาคนนั้น
ให้ดี
และว่ากันตามตรงก็คือ
ยังไม่เคยมีคนที่ฉันรักสักคน
บอกว่า..ฉันทำดีพอแล้ว
นี่คือปัญหา ที่เกิดขึ้นเรื่อยมา
เป็นกรรม ของคนที่เลือกจะรักคนหลายคน พร้อม ๆ กัน
แม้จะต่างฐานะกันก็ตาม
แม้ว่าใคร ๆ ก็มักจะต้องเจอกับปัญหานี้
แบบว่า..มีแฟนแล้วลืมเพื่อน
อยู่กับเพื่อนมากกว่าแฟน
แต่ให้ฉันเจออย่างนั้นจะดีกว่า
เพราะที่ผ่านมา มันไม่ใช่การเลือก
ระหว่างเพื่อนกับแฟน
ไม่ใช่การต้องคิด
ว่าเวลานี้จะให้แฟน หรือให้เพื่อน
หากแต่
มันคือการเลือก
ระหว่างคนที่รัก กับ คนที่รัก อีกคน
นั่นแหละ..น่าลำบาก
ถ้าเราต้องอยู่กับเพื่อน แฟนเราอาจน้อยใจ แต่เขาจะเข้าใจ
หรือถ้าเราต้องอยู่กับแฟน เพื่อนเราอาจแซว หรือด่าทอบ้าง
แต่เพื่อนก็เข้าใจ เพราะตัวมันเอง ก็เป็นเช่นเดียวกัน
เพื่อนกับแฟน จึงไม่มีใครต้องแทนที่ใคร
เพราะต่างก็อยู่ในมุมของตัวเอง
และไม่จำเป็นต้องเลือก
มีเพียงแค่การจัดสรรเวลาให้เหมาะสมเท่านั้น
แต่คนรัก กับ คนรัก
แม้เราจะอยู่กับเขาทั้งสองเท่า ๆ กัน
มันก็ยังคงไม่เท่ากันอยู่ดี
หรือแม้เราจะอยู่กับเขามากกว่า
แต่เมื่อเราไปอยู่กับคนรักอีกคน
มันก็เจ็บอยู่ดี
พระพุทธเจ้าจึงสอนให้รักเดียวใจเดียว
แต่ทำอย่างไรได้
ความรักไม่เข้าใครออกใคร
มีใจเดียว ก็อาจไม่ได้มีแค่รักเดียว
นี่พูดถึงรัก ไม่ใช่สถานะ
สถานะเป็นเพียงเปลือกนอก
ที่เอามาใช้เป็นข้ออ้างในบางครั้ง
แต่ถ้าว่ากันถึงความรู้สึก
นั่นคือแก่นแท้
ที่ควรมองให้ลึกซึ้ง
ฉันไม่แปลกใจ ที่คนรักในสถานะแฟน
จะทำท่าหึงหวง เมื่อฉันอยู่กับคนรักอีกคน ซึ่งอยู่ในฐานเพื่อน
เพราะเค้าคงรู้ ว่าแท้จริงแล้ว
ความรู้สึกของอีกฝ่ายเป็นเช่นไร
ทำใจลำบาก
และยากยิ่ง
เป็นคนรักที่ทำตัวแย่ ๆ
ไม่รักษาคำพูด
ผิดสัญญา
ไม่ดูแล ไม่สน ไม่เอาใจใส่
เท่าที่ควรทำ
แล้วยังไงต่อดี
ควรจะมีคนรัก
หรือสมควรบอกว่ารักใครอีกหรือไม่
เมื่อฉันไม่อาจทำหน้าที่คนรักได้ดี
แม้เพียงสักนิด
อยากร้องไห้
แด่..ความไร้สรรถภาพของตนเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น