11 พ.ย. 2554

ครั้งสุดท้าย

ทำให้แม่เสียใจอีกแล้ว

แม้ว่าตั้งแต่เกิดมา จะได้ชื่อว่าเป็นลูกที่ดี

ทำพ่อแม่หน้าบานได้เสมอ

แต่ก็ต้องมีบ้าง..ที่ทำอะไรขัดใจ

แม่ไม่เคยว่า แม่เคารพการตัดสินใจเสมอ

ลูกอยากทำอะไร ก็ทำ

ลูกอยากเดินทางไหน  ก็เดิน

แม่คอยมองอยู่ห่าง ๆ

ไม่ใกล้ ไม่ไกล

ส่งแรงใจมาเป็นระยะ ๆ  ว่า

"ลูกแม่ต้องเข้มแข็ง"

..

..

เหมือนมีเส้นใยบาง ๆ ที่เหนียวแน่น

สายสัมพันธ์แม่ลูกจะบอกได้ว่า

ตอนนี้มีความสุขดี หรือมีเรื่องอะไรในใจ

อยากรู้ แต่ไม่อยากถาม

ถ้าอยากเล่า ก็จะเล่าออกมาเอง

แม่เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เราจำความได้

ไม่เคยถามเกรด ไม่ถามว่าเพื่อน ๆ  เป็นยังไง

ไม่ถามว่ามีแฟนไม๊  ไม่ถามว่าคุยโทรศัพท์กับใครดึก ๆ  ดื่น ๆ

ยิ้มแย้มหัวเราะร่า  หรือนั่งหน้าตาย  น้ำตาซึม

แม่ก็ไม่เคยถามว่าเป็นอะไร


แต่ถ้าเราอยากกอดแม่  อยากร้องไห้

แม่ก็จะมีอ้อมกอดอบอุ่นไว้ให้เราเสมอ

แม่จะเช็ดน้ำตา และบอกว่า เข้มแข็งนะลูกนะ

ไม่ร้อง  เงียบซะนะ

แม่ทำให้รู้ว่า น้ำตาของเรา มีค่า


แม่รู้ตลอด ว่าเราเป็นอะไร

แต่ไม่เคยคาดคั้น หรือเค้นถามว่า เพราะอะไร

เอาตามความสมัครใจ

แม่เชื่อมั่นในตัวลูกเสมอ

.
.
.
แต่ก็หลายครั้ง

ที่สัมผัสได้ว่า แม่คาดหวัง

บางสิ่งบางอย่าง

แม่ไม่พูด เพราะไม่อยากบีบบังคับ

ให้เราต้องทำตามใจใคร

แม่ตามใจเรา

และเรา ก็มักเลือก สิ่งที่ไม่ใช่ความต้องการของแม่

แม่ไม่ว่าอะไร

ไม่เป็นไร  ลูกเป็น หรือทำอะไรก็ได้ 

แค่ไม่เดือดร้อนตัวเอง ไม่เดือดร้อนใคร

แม่เคียงข้างเราเสมอ

การตัดสินใจครั้งนี้

จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ทำให้แม่ผิดหวัง

รอก่อนนะแม่จ๋า

อีก 2 ปี เราจะถ่ายรูปด้วยกัน

ปริญญาใบต่อไป

แด่คนสำคัญที่สุดในชีวิต


รักแม่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น