หมู่นี้ เมื่อได้อาบน้ำ หรือทำสิ่งใดๆ ที่มีโอกาสหรือพื้นที่ว่าง ให้ได้คิด
ข้าพเจ้าก็จะคิดนู่น คิดนี่ คิดนั่น คิดไปเรื่อย
หลายวันก่อน ก็คิด
จู่ๆ คำพูดที่ว่า
"จงเป็นน้ำครึ่งแก้ว" เพื่อจะได้มีพื้นที่สำหรับรับสิ่งใหม่ๆ
และมีน้ำของตนเอง ไว้แลกเปลี่ยนกับผู้อื่น
ถ้าเป็นน้ำเต็มแก้ว ก็จะเป็นมนุษย์ประเภท
กูยิ่งใหญ่แล้ว เก่งแล้ว ไม่ต้องมาสอน ไม่ต้องเอาอะไรมาให้ กูไม่รับ กูจะล้น
หรือถ้าเป็นมนุษย์ว่างเปล่า ประเภทไม่มีอะไรในแก้วเลย
ก็จะดูโง่เขลา เบา โล่ง มึงไม่มีอะไรในหัวบ้างเลยหรือ
สรุปคือ เขาว่า เป็นน้ำครึ่งแก้วแหละ ดี
คำถามคือ แล้วอะไรคือการทำตนให้เป็นดั่งน้ำครึ่งแก้ว
อะไรคือทำตนเป็นน้ำเต็มแก้ว
หรืออะไรคือทำตนเป็นคนมีแต่แก้ว
แค่ไหน จึงจะเรียกได้ว่า เราอ่อนน้อม และพร้อมเปิดรับสิ่งใหม่ๆ
เมื่อคนภายนอกมองว่าคนๆ นี้ เย่อหยิ่ง และอวดดี
ไม่เปิดรับอะไรจากใคร
ทำตัวล้นๆ
ข้าพเจ้าเป็นหนึ่งในคนที่บางเวลาก็เปิด บางเวลาก็ปิด
กับคนบางกลุ่มก็เปิด และกับคนบางกลุ่ม น้ำของพวกท่าน ก็เอาไว้ในแก้วของท่านนั่นแหละ
อย่าได้เติมให้คนอื่นเลย
ความจริง หลักน้ำครึ่งแก้ว เต็มแก้วอะไรนี่ ก็ดีอยู่หรอก
แต่จะดีที่สุด หากว่าไม่มีการนำเอาคำเหล่านี้ มาใช้กำหนดเป็นกฎเกณฑ์ในการมองคน
บางคนถูกตัดสินว่าเป็นพวกน้ำเต็มแก้ว
และถูกหมั่นไส้
เป็นไปได้ไหมว่า พวกเขาอาจแค่ไม่อยากรับน้ำเน่า น้ำสกปรก จากผู้อื่น
บางคนถูกมองว่าเป็นพวกแก้วเปล่า โง่เขลา เบาปัญญา
ไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง
เป็นไปได้ไหมว่า พวกเขาอาจแกล้งเทน้ำตัวเองออก
เพื่อหลอกล่อให้คนอื่นๆ เทน้ำที่ดีกว่าใส่ในแก้วเขาให้เยอะๆ ก็ได้
และบางคน ได้รับการยกย่องว่าอ่อนน้อม ยอมรับความคิดผู้อื่น
ชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เป็นน้ำครึ่งแก้ว
แล้วยังไง
เป็นไปได้ไหมว่า
เหล่านั้นคือการเสแสร้งแกล้งทำ
และน้ำที่มีในแก้ว ก็อาจยังไม่ผ่านการบำบัด
คนคิดอาจตั้งหลักปรัชญาสวยหรู
นั่นไม่ใช่ประเด็น
เพราะผู้จะคิดคำเหล่านี้ได้ ก็คงต้องลึกซึ้งและมีมุมมองของตนเองเป็นที่ตั้งอยู่แล้ว
ปัญหาคือคนฟัง
และนำไปใช้นี่แหละ
ฟังแบบผ่านๆ อ่านแบบผ่านๆ
เอาไปใช้แบบผิดๆ
โดยเฉพาะ การตัดสินผู้อื่นอย่างฉาบฉวย
และเชื่ออย่างฝังใจว่าตนเองคือน้ำครึ่งแก้ว
ผู้เดินตามรอยคำที่เขาว่ากันว่าดี
ส่วนคนอื่นเป็นน้ำล้น เป็นแก้วเปล่า
และทำท่าทางรังเกียจความโง่เขลา
อิจฉาความเก่งกาจและมั่นใจที่คนเหล่านั้นแสดงออกมา
เฮ้อ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น