บริจาคอวัยวะ
เพื่อต่ออายุให้แก่ผู้ป่วย ในยามที่ข้าพเจ้าตายจากไป
การบริจาคนี้ รวมถึงดวงตา และอวัยวะทุกส่วนที่สามารถใช้การได้
ซึ่งข้าพเจ้าก็ไม่แน่ใจนัก ว่าถึงวันนั้น ยังจะมีอะไรที่สามารถใช้ได้อยู่บ้าง
และแม้ความจริง อวัยวะยังสมารถใช้ได้
ก็ใช่ว่าข้าพเจ้าจะตายอย่างสวยงาม ให้อวัยวะยังสมบูรณ์
แต่กระนั้น ก็ยังดีที่ได้ลงทะเบียนไว้
อย่างน้อยก็ได้สร้างโอกาสให้แก่ตัวเอง
ข้าพเจ้าเชื่อในหลักศาสนา
เมื่อตายไป ก็ไม่สามารถเอาอะไรไปได้
เหลือเพียงกรรมดีกรรมชั่วเท่านั้น ที่จะติดตามเราไปยังภพหน้าชาติหน้า
ร่างกายแขนขาในชาตินี้ ก็หาได้เอาไปใช้ในชาติถัดไปแต่อย่างใด
ข้าพเจ้าจึงไม่ลังเล ที่จะอนุญาตให้สังขารอันข้าพเจ้าไม่ได้ใช้อีกต่อไป
ได้ส่งต่อไปทำประโยชน์ให้แก่ผู้อื่นบ้าง
ความจริง ญาติๆ ของข้าพเจ้าไม่ใคร่เห็นด้วยนัก
พร่ำห้าม และบ่นอยู่เสมอ
ด้วยความเชื่อที่ว่า ชาติหน้าจะอวัยวะไม่ครบ
หรือแม้ข้าพเจ้าลงนามบริจาคไปแล้ว
ยายก็ยังบ่น บอกว่า ทำไมไม่รอให้อายุเยอะกว่านี้หน่อย
จะรีบไปทำไม
ความจริงก็คือ ท่านทั้งหลาย มองว่า การกระทำของข้าพเจ้าคล้ายๆ จะเป็นการแช่งตัวเอง
ข้าพเจ้าไม่อาจห้ามความคิดใคร และไม่คิดจะเปลี่ยนความคิดใครด้วย
ข้าพเจ้าเพียงอธิบายเหตุผล ในส่วนของข้าพเจ้า ก็เท่านั้น
มีคนบอกข้าพเจ้าว่า
เค้าอยากจะบริจาคอวัยวะอยู่เหมือนกัน
แต่เค้าไม่บริจาค เพราะถึงเราบริจาคไป ด้วยใจที่อยากให้ อยากทำบุญ
คนที่เอาไป ก็เอาไปขาย เอาเงินอยู่ดี
ข้าพเจ้ารับฟัง
แต่ความตั้งใจก็หาได้เปลี่ยนไป
ข้าพเจ้าเชื่อว่า ในเมื่อความตั้งใจ คือการบริจาค
เพื่อต่ออายุให้ใครสักคน ในกรณีที่อวัยวะเราสามารถทำได้
ก็เพียงแค่บริจาคไปเท่านั้น
ส่วนใครจะได้ไป ด้วยวิธีการอันใด มันก็เป็นเรื่องของการจัดสรร
ตามแก่กรรมใครกรรมมัน
อย่างน้อย ถ้าในยุคสมัยปัจจุบัน การได้มาซึ่งทรัพย์ใดๆ ล้วนต้องใช้เงิน
นั่นก็หมายความว่า คนที่จะมีสิทธิได้อวัยวะเพื่อต่ออายุ ก็คือคนมีเงิน
แล้วคนที่มีเงิน ในชาตินี้ หมายถึงอะไร
ก็หมายความว่าในชาติก่อนๆ เขาได้ทำทาน บริจาคทรัพย์ของตนเพื่อผู้อื่นมาก่อนเช่นกัน
ส่วนคนจน ที่ไม่มีเงิน ไม่มีโอกาสได้รับการเปลี่ยนถ่ายอวัยวะ
ก็อาจหมายความว่า ชาติก่อนๆ เขาอาจตระหนี่ถี่เหนียว และไม่รู้จักการแบ่งปันให้ผู้อื่น ก็ย่อมได้
เราไม่อาจมองแค่เพียงชาตินี้ แล้วตัดสินว่าอะไรยุติธรรม หรือไม่ยุติธรรม
ในเมื่อข้าพเจ้าเชื่อในกฎแห่งกรรม
ข้าพเจ้าก็ย่อมเคารพในการตัดสินโดยผลแห่งการกระทำ
ผู้ที่จะได้อวัยวะไป ย่อมได้รับการคัดสรรมาแล้ว
ว่าสมควรอยู่ต่อไป
ก็เท่านั้น
ทุกสิ่งทุกอย่าง มีหนทางความเป็นไปของตัวเอง
กรรมใครกรรมมัน
เพราะมีสิ่งหนึ่ง อีกสิ่งหนึ่งจึงมี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น