เมื่อมนุษย์ได้ชื่อ(จากใครก็ไม่ทราบ) ว่าเป็นสัตว์สังคม
และคนส่วนใหญ่ก็เชื่อว่า
ไม่มีใคร สามารถอยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ได้อย่างมีความสุข
จึงเป็นเรื่องจำเป็น ที่เราจะต้องหัดเรียนรู้
และทำความเข้าใจในสิ่งที่มนุษย์คนอื่นๆเป็น
ไม่ว่าเราจะอยากเรียนรู้หรือไม่ก็ตาม
หากเราต้องการเติบใหญ่
แค่พบประสบการณ์คงไม่พอ
เจอไปก็เท่านั้น หากไม่ผ่านกระบวนการคิดและวิเคราะห์
หากสมองไม่จดจำ การเกิดขึ้นซ้ำๆ ย่ำอยู่กับที่
ก็จะมีต่อไปเรื่อยๆ โดยที่ตัวเราก็จะได้แค่แก่ขึ้น
แต่หาได้ฉลาดขึ้นไม่
ฉันเคยเป็นคนที่ครอบครัวและเพื่อนฝูงเป็นห่วง
อาจเพราะท่าทางที่ดูเรียบร้อย
เป็นลูกไก่ ลูกแกะ ที่ใครก็จับได้ง่าย
รังแก หรือหลอกลวงได้ไม่ยาก
แต่คนเรา ก็ไม่ควรเป็นเช่นนั้นตลอดไป
เราควรปกป้องตนเอง
เพื่อจะได้สามารถปกป้องคนที่เรารักได้ด้วย
เพราะฉะนั้น เราจึงต้องเท่าทันคนอื่น
ต้องคิดให้รอบด้าน
แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องเก็บทุกสิ่งทุกอย่างให้รกหัว
พื้นที่ในสมองมีเยอะก็จริง
แต่ก็ควรใช้ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด
ฉากหน้าของคนที่พบเจอ
อาจเปื้อนยิ้ม พูดจาไพเราะ ดูมีมิตรไมตรี
แต่สิ่งที่อยู่ในใจของเขา เป็นเช่นนั้นจริงหรือ
คนใกล้ตัว หรือไกลตัวก็ตาม
มีความจริงใจต่อเรามากน้อยแค่ไหน
เราจำเป็นต้องรู้
แต่รู้แล้วจะอย่างไรต่อไป ก็ต้องแล้วแต่วิจารณญาณ
ของแต่ละคน
รู้เท่าทัน อย่างน้อยก็เพื่อจะได้ไม่ต้องตกเป็นเหยื่อ
เป็นการป้องกันที่จำเป็น
เพราะหากเกิดสิ่งใดไม่พึงประสงค์ขึ้นกับชีวิต
ด้วยการกระทำและน้ำมือของผู้อื่น
เพียงแค่การอภัยและอโหสิกรรม คงไม่อาจรับประกันได้ว่า
จะไม่เกิดเหตุการณ์เช่นนั้น เป็นครั้งที่สอง สาม สี่ และต่อๆ ไป
มองโลกในแง่ดี คิดอะไรในแง่บวก
เป็นผลดีกับจิตใจก็จริงอยู่
แต่อย่าลืมว่า เราต้องอยู่กับชีวิตจริงๆ ไม่ใช่จินตนาการหรือโลกแห่งความคิด
ด้วยเหตุนี้
มองโลกในแง่จริงบ้าง..ก็น่าจะดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น